Περιγραφή
Τίτλος έργου: Enduring city | Διαρκής πόλη
Φωτογράφος/Συγγραφέας: John Vlahakis | Ιωάννης Βλαχάκης
Τιμή: 37,10 ευρώ (με ΦΠΑ)
Σελίδες: 168
Σχήμα: 24Χ24
ISBN: 978-618-9403-76-4
The first time I came to Athens I was eight years old. My parents were immigrants to America, and this was their first return trip to Greece since they had left for a better life. For an eight-year-old it was a truly baffling experience. When we arrived in Athens late into the night, awaiting us was a plethora of grandmothers, uncles, and aunts I had never before met. I had no idea what was going on, nor was I fully cognizant that I would be spending my entire summer in Greece without the company of my friends back home. It turned out to be a most captivating summer for an eight-year-old and subsequent trips proved just as alluring. Spending time in Athens, and my mother’s nearby seaside village, Zevgolateio, provided me with a distinctive cultural experience of what it meant to be Greek. These experiences had a profound impact on my up bringing and perspectives on living. Greeks in general are a kind warm hearted people that are quick to make family, friends and even foreigners, feel welcomed and embraced. These past three years I have spent increasing amounts of time living in and walking the streets of Athens, experiencing all the different seasons along the way. I discovered that my favorite time of year tends to be the winters. Fall is also outstanding, as is spring, but summer brings the dry heat and hordes of tourist that help fuel the Greek economy. Winter seems to give Athenians their city back.
Athens, as with most cities around the world, is best experienced by walking its many varied and colorful neighborhoods. It is an intoxicating city to walk because the past is ever-present. The classical architecture continuously butts heads with the modern metropolis. Classical always wins out in the end. Any new classical discovery puts an abrupt stop to any new construction until its significance can be evaluated, and a decision is made to either move ahead and build, or discontinue the project indefinitely to provide Athens with a new ancient discovery for it citizens and visitors. While wandering the streets and narrow passageways of Athens one encounters a cornucopia of family-run shops, cafes, and tavernas. Globalization has seeped in a bit, but the city and country at large is still overwhelmingly, and refreshingly, run by small businesses. The ubiquitous cafes and tavernas are full of people, drinking, eating and talking at all hours of the day and night. One begins to wonder if Athenians ever really work at all, or if this is what they consider to be the work of living life to the fullest. These last several years traveling and living in Athens have allowed me to finally realize this deeply personal project. I hope it conveys to you the aura of a mythic and mystical past that envelopes the vibrant and vivid everyday life of today’s Athens, a city that has endured for thousands of years.
John Vlahakis
Την πρώτη φορά που ήρθα στην Αθήνα ήμουν οκτώ χρονών. Οι γονείς μου ήταν μετανάστες στην Αμερική και αυτό ήταν το πρώτο τους ταξίδι πίσω στην Ελλάδα από τότε που είχαν φύγει, επιδιώκοντας μια καλύτερη ζωή. Για ένα οκτάχρονο παιδί η εμπειρία ήταν πραγματικά αμφιθυμική. Όταν φτάσαμε στην Αθήνα αργά το βράδυ, μας περίμενε ένα πλήθος γιαγιάδες, θείοι και θείες που έβλεπα για πρώτη φορά. Δεν είχα ιδέα τι συνέβαινε, ούτε συνειδητοποιούσα ότι θα πέρναγα ολόκληρο το καλοκαίρι μου στην Ελλάδα, χωρίς τη συντροφιά των φίλων μου από την Αμερική, που για μένα ήταν «η πατρίδα». Το καλοκαίρι ήταν για το οκτάχρονο εκείνο παιδί πραγματικά συναρπαστικό, και τα επόμενα ταξίδια αποδείχθηκαν εξίσου γοητευτικά. Ο χρόνος που πέρασα στην Αθήνα και στο κοντινό παραθαλάσσιο χωριό της μητέρας μου, το Ζευγολατειό, μου χάρισαν μια ξεχωριστή πολιτισμική εμπειρία και μου έδειξαν τι σημαίνει να είσαι Έλληνας. Οι εμπειρίες που έζησα είχαν βαθύ αντίκτυπο στην ανατροφή μου και επηρέασαν την άποψή μου για τη ζωή. Οι Έλληνες είναι ένας καλόκαρδος λαός που σπεύδει να κάνει την οικογένεια, τους φίλους, ακόμα και τους ξένους, να νιώσουν ευπρόσδεκτοι και αγαπητοί.
Τα τρία τελευταία χρόνια έχω αφιερώσει αρκετό χρόνο ζώντας στην Αθήνα και περπατώντας τους δρόμους. Την είδα σε όλες τις εποχές και ανακάλυψα ότι η αγαπημένη μου εποχή είναι ο χειμώνας. Το φθινόπωρο είναι επίσης εξαιρετικό, όπως και η άνοιξη, ενώ το καλοκαίρι κουβαλά μαζί του την ξηρή ζέστη και τις ορδές των τουριστών που τροφοδοτούν την ελληνική οικονομία. Ο χειμώνας φαίνεται να επιστρέφει στους Αθηναίους την πόλη τους.
Η Αθήνα, όπως και οι περισσότερες πόλεις του κόσμου, βιώνεται καλύτερα περπατώντας στις ποικίλες και πολύχρωμες γειτονιές της. Είναι μια πόλη μεθυστική, διότι σε όποια γωνία και να στρίψεις συναντάς το παρελθόν. Η κλασική αρχιτεκτονική συναγωνίζεται συνεχώς με τη σύγχρονη μητρόπολη και στο τέλος κερδίζει πάντα η κλασική άποψη. Κάθε νέα ανακάλυψη της κλασικής περιόδου σταματά απότομα κάθε νέα κατασκευή έως ότου αξιολογηθεί η σημασία της και τότε αποφασίζεται είτε να προχωρήσει η οικοδόμηση είτε να διακοπεί επ’ αόριστον, προκειμένου να προσφέρει στην Αθήνα μια νέα ανακάλυψη αρχαιοτήτων, που μπορούν να απολαύσουν οι πολίτες και οι επισκέπτες της.
Περιπλανώμενος στους δρόμους και τα στενά δρομάκια της Αθήνας συναντά κανείς μια πληθώρα από οικογενειακά καταστήματα, καφετέριες και ταβέρνες. Η παγκοσμιοποίηση έχει προσπαθήσει να εισχωρήσει, αλλά η πόλη και η χώρα εξακολουθούν να διοικούνται σε συντριπτική πλειοψηφία, και αναζωογονητικά, από μικρές επιχειρήσεις. Τα πανταχού παρόντα καφέ και ταβέρνες είναι γεμάτα κόσμο που πίνει, τρώει και μιλάει όλες τις ώρες της ημέρας και της νύχτας. Αναρωτιέται κανείς πότε εργάζονται οι Αθηναίοι και μήπως θεωρούν ότι έτσι είναι να ζεις τη ζωή στο έπακρο.
Τα τελευταία χρόνια που ταξιδεύω και ζω στην Αθήνα μου επέτρεψαν να πραγματώσω επιτέλους αυτό το βαθιά προσωπικό έργο. Ελπίζω να σας μεταφέρει την αύρα ενός μυθικού και μυστικιστικού παρελθόντος που αγκαλιάζει τη δονούμενη και ζωντανή καθημερινότητα της σύγχρονης Αθήνας, μιας πόλης που διαρκεί χιλιάδες χρόνια.
Γιάννης Βλαχάκης